Το «κλαμπ του παραδείσου». Οι νεκροί της Λάρισας από το 1965 έως σήμερα

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1965 ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ – ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΠΑΣΣΙΑ ΩΣ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΗΤΣΙΜΠΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΤΕ ΝΙΓΚΡΙΣ.-Ένα από τα πιο ωραία συνθήματα που εδώ και χρόνια ακούγεται από τους οπαδούς της ΑΕΛ, κάνει αναφορά στους «δικούς» της ανθρώπους, οι οποίοι πλέον βρίσκονται στο «κλαμπ του παραδείσου» και παρακολουθούν από εκεί ψηλά την αγαπημένη τους ομάδα.

Η ιστορία της ΑΕΛ έχει συνδεθεί με την απώλεια ανθρώπων που έφυγαν άδικα από τη ζωή και δυστυχώς αυτή η κατάρα έκανε σήμερα την επανεμφάνισή της στερώντας ένα ακόμη μέλος από τη «βυσσινί» οικογένεια, τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις… Μία ακόμη πληγή για τη Λάρισα…

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κύκλος των απωλειών για τη θεσσαλική ομάδα είναι μεγαλύτερος από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι μιας και υπάρχουν παίκτες που δεν μνημονεύονται συχνά.

1965: Τα λάθος που «σκότωσε» τον Πασσιά

Ένας από αυτούς είναι ο Θόδωρος Πασσιάς. Έπαιζε στον Άρη Λάρισας και είχε επιλεγεί από τους Θεσσαλούς για να στελεχώσει την πρωτοεμφανιζόμενη ΑΕΛ το 1965 μιας και ήδη στα δεκαεπτά του χρόνια θεωρούταν από τους πλέον ταλαντούχους τερματοφύλακες. Όμως, στη διάρκεια προπόνησης της ΑΕΛ στις 25 Φεβρουαρίου 1965 τραυματίστηκε. Η διάγνωση που έγινε ήταν λανθασμένη και ενώ είχε αιμοραγία στα νεφρά, τον έστειλαν σε ορθοπεδική κλινική. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και όταν διακομίστηκε στο σωστό νοσοκομείο ήταν πλέον αργά. Ο άτυχος νέος αργόσβηνε και τελικά «έφυγε» στις 5 Απριλίου 1965, μόλις 18 ετών… Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια προσπάθεια να μην αποδοθούν ευθύνες, αρχικά ειπώθηκε στον Τύπο ότι έπασχε από λευχαιμία…
1974: Ο πνιγμός του Ντάους

Το επόμενο θύμα της «κατάρας» ήταν ο 26χρονος Αργεντινός Γκιγέρμο Ντάους, ο οποίος πνίγηκε το καλοκαίρι του 1974 όταν είχε πάει για μπάνιο στον Αγιόκαμπο μαζί με τον 15χρονο Νίκο Παπαγιάννη, μέλος της εφηβικής ομάδας της ΑΕΛ. Το μοιραίο συνέβη όταν η βάρκα στην οποία επέβαιναν, ανατράπηκε.
1979: Θρήνος για τους Δημήτρηδες

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1979 οι αγαπημένοι Δημήτρηδες της πόλης, ο 19χρονος Κουκουλίτσιος και ο 20χρονος Μουσιάρης έπεσαν θύματα τροχαίου δυστυχήματος στο 111ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας στην περιοχή της Θήβας. Ήταν μεσημέρι (4.30) όταν δύο νεαροί παίκτες πήγαιναν από προπόνηση της Εθνικής Ελπίδων εν όψει του αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση στην Οδησσό, όταν τους βρήκε ο θάνατος. Στο ίδιο αυτοκίνητο επέβαινε και ο Γιάννης Βαλαώρας, ο οποίος ευτυχώς βγήκε αλώβητος για να γίνει ο… σημαιοφόρος της ομάδας τα επόμενα χρόνια.

Το μακάβριο αστείο του Μουσιάρη

Ειρωνεία της τύχης: ο Μουσιάρης αστειευόμενος έλεγε ότι δεν θα επέστρεφαν ποτέ από την Οδησσό αφού το σοβιετικό αεροπλάνο που θα μετέφερε την ελληνική αποστολή, ήταν τόσο παλιό που θα έπεφτε… Όσοι είχαν δει τους δύο παίκτες αγωνιζόμενους… ορκίζονται ότι ήταν τόσο σπουδαία ταλέντα που θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη καριέρα και λένε ότι επρόκειτο για τη μεγαλύτερη απώλεια που είχε ποτέ ελληνική ομάδα…

1996: Το δυστύχημα του Ζέρμα

Ο Ανδρέας Ζέρμας, συντοπίτης του Μουσιάρη, αφού γεννήθηκαν στο ίδιο χωριό, το Δαμάσι, έπαιξε στην ΑΕΛ για τρία έτη, στα δύσκολα χρόνια της ομάδας. Υπήρξε, επίσης, στέλεχος της Εθνικής Νέων. Αποδεσμεύτηκε το 1993 και το 1996 αγωνιζόταν στον Δαμασιακό. Στις 6 Οκτωβρίου 1996 επιστρέφοντας από παιχνίδι της ομάδας του, σκοτώθηκε σε τροχαίο στην Εθνική οδό Ελασσόνας – Τυρνάβου. Ήταν 25 ετών…

1997: Το δυστύχημα του Μήλος

Την επόμενη χρονιά η Λάρισα «χτυπήθηκε» δύο φορές. Ο Λευτέρης Μήλος αποτελούσε από το 1991 μέλος της ΑΕΛ και μαζί με τον Στέφαν Στόικα ήταν οι παίκτες που «τραβούσαν» τον κόσμο στο «Αλκαζάρ». Φόρεσε τα βυσσινί ως το 1996 και ήταν από τους αγαπημένους των οπαδών της ΑΕΛ. Συνέχισε την καριέρα του στον Ηρακλή, ενώ υπήρχαν φήμες ότι από το επόμενο κιόλας καλοκαίρι επρόκειτο να επιστρέψει. Όμως, έπεσε και αυτός θύμα της ασφάλτου αφού σκοτώθηκε στις 8 Μαρτίου 1997 λίγο έξω από τη Λάρισα.

1997: Σοκ, νεκρός ο Μητσιμπόνας!

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1997 «έφυγε» ο Γιώργος Μητσιμπόνας. Ο μεγάλος αρχηγός της ΑΕΛ, φόρεσε τη φανέλα της από το 1981 και αρχικά αγωνίστηκε ως επιθετικός πριν ο Γιάτσεκ Γκμοχ τον φέρει πίσω στην άμυνα. Ο σπουδαίος παίκτης από την Τσαριτσάνη, 27 φορές διεθνής, απεικονίζεται ακόμη και σε πινακίδα καφετέριας της Λάρισας (!) να πετυχαίνει το γκολ που της χάρισε τη νίκη στον αγώνα με τον Ηρακλή την Πρωτομαγιά του 1988 (ήταν το ματς με το οποίο η ΑΕΛ εξασφάλισε το Πρωτάθλημα). Έφυγε για τον ΠΑΟΚ, μετά πήγε στον Ολυμπιακό και έπεστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε το 1994. Συνέχισε στην ΑΕΤ και εκείνη την καταραμένη ημέρα κατευθυνόταν με το αυτοκίνητό του -και παρέα τον δημοσιογράφο Νίκο Μίχο- στην Κοζάνη για φιλικό παιχνίδι αλλά ο θάνατος παραμόνευε λίγο έξω από τη Γιάννουλη. Ο συνοδηγός του σώθηκε.

Λυγούρας, Κάσσας

Υπάρχουν, όμως, δύο ακόμη αξιομνημόνευτες περιπτώσεις που χρίζουν αναφοράς. Ο Μάκης Λυγούρας από τη Φαλάνη, έπαιξε στη Λάρισα από το 1974 ως το 1976, οπότε και αποδεσμεύτηκε. Δεν πολυασχολήθηκε με τον αθλητισμό έκτοτε, ενώ στις 11 Νοεμβρίου 1991, μόλις 34 ετών, έσβησε από καρδιακή προσβολή.

Ο Σταύρος Κάσσας ήταν από τους πρώτους παίκτες που είχαν επιλεγεί για να στελεχώσουν την ΑΕΛ το 1964 και έπαιξε για περίπου τρία χρόνια. Το καλοκαίρι του 1967 αντιμετώπισε πρόβλημα στο πόδι. Δεν φαινόταν να είναι κάτι σοβαρό αλλά ήταν… Το πόδι του μολύνθηκε, αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Αργότερα υποχρεώθηκε σε ακρωτηριασμό. Τη δεκαετία του 1970 πούλαγε λαχεία σε αναπηρικό καροτσάκι, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιπλοκές στην υγεία του και στα 56 του άφησε την τελευταία του πνοή…

Ο Μπλιώνας
Και φυσικά, στη Λάρισα κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ούτε τον Χαράλαμπο Μπλιώνα, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο «Αλκαζάρ» από φωτοβολίδα που τον βρήκε στο λαιμό. Ήταν 26 Οκτωβρίου 1986, λίγο πριν από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ… Και αυτός αποτελεί μέλος του «κλαμπ του παραδείσου» της ΑΕΛ…