Από την μία ο Σπαρτιάτης πρόεδρος που έπρεπε να πέσουμε για να καταλάβει, όπως τουλάχιστον ο ίδιος δήλωσε, ότι χρειάζεται δυναμισμό η ομάδα και ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες στο ποδόσφαιρο. Μάλλον περίμενε να ακούσει (εμείς το νιώσαμε) το ”μην σταματάς να τους …..” και το ”εκεί εκεί στην Β’ Εθνική”, από αυτούς που θεωρεί υπεύθυνους για τα χάλια του ποδοσφαίρου και που παρ’ όλα αυτά τους έκανε την απονομή πριν δύο χρόνια στο ίδιο γήπεδο, ως πρόεδρος της λίγκας, κάνοντας δημόσιες σχέσεις και φτιάχνοντας το προφίλ του. Πολύ αργά για δάκρυα όμως.
Από την άλλη, οι ποδοσφαιριστές που φορούσαν φέτος την ένδοξη βυσσινί φανέλα (αναφερόμαστε στην πλειοψηφία αυτών), με απαράδεκτες και προκλητικά αδιάφορες εμφανίσεις, ειδικά στα κρίσιμα παιχνίδια, μας χάρισαν την ξεφτίλα και αφού έκαναν τις πασχαλινές τους διακοπές, ήπιαν και τον αποχαιρετηστήριο καφέ τους ανενόχλητοι κι άρχισαν να αναχωρούν για τον… αγύριστο.
Ακριβώς εκεί θέλουμε να πάνε αφού οι λέξεις ΣΥΓΝΩΜΗ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ, σίγουρα δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο τους. Δεν μας ζήτησε κανείς συγνώμη άλλωστε κάποτε για τον αποκλεισμό ντροπή από κάτι ψαράδες στην Ευρώπη ή για τους διαδοχικούς αποκλεισμούς στο Κύπελλο από ομάδες Β’ Εθνικής, δεν περιμέναμε να την ακούσουμε τώρα για τον υποβιβασμό, για την εξάρα, για το τελευταίο παιχνίδι στο ΑΛΚΑΖΑΡ, για την πρεμιέρα στο νέο γήπεδο.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κουλτούρας, της φλωριάς και του πολιτισμού που ήθελαν και τελικά μπόλιασαν στην πλειοψηφία του κόσμου, ο ένας, οι τεχνοκράτες υπάλληλοι του και τα αισχρά φερέφωνα τους.
Γίναμε το κορόιδο του ελληνικού ποδοσφαίρου με την διαφορετικότητα μας που δήλωναν συνεχώς. Εξαιτίας αυτής της αντίληψης σήμερα εμείς βρισκόμαστε στην Β’. Γελούσαν όλοι με τα χάλια μας και τα μυαλά σας και νομίζατε ότι σας χαμογελούσαν από συμπάθεια. Πώς να μην γελάνε άλλωστε όλοι, όταν βγήκε δημόσια ο εκπρόσωπος της ΠΑΕ στην αρχή κιόλας της σαιζόν και με καμάρι δήλωσε ότι πρεσβεύουμε ποδοσφαιρικό πολιτισμό;;; Η μόνη απορία όλων μας είναι πόσα κιλά ηλίθιοι πρέπει να αισθάνονται τώρα όλοι αυτοί που με ωδές και διθυράμβους υποστήριζαν την άποψη αυτή και καμάρωναν για την πιο πολιτισμένη έδρα της χώρας. Αλλά να ήταν μόνο αυτό; Όταν μας αδικούσε η διαιτησία, στην ΠΑΕ έλεγαν δεν ασχολούμαστε. Αλήθεια τι άλλαξε τελικά και ασχολήθηκαν εκ των υστέρων, διαμαρτυρόμενοι για σφαγές; Έβριζαν και προσέβαλαν δημόσια την ομάδα και τον κόσμο της και οι δικοί μας δήλωναν ότι δεν μπαίνουν σε διαδικασία αντιπαράθεσης. Πήγαιναν με το σταυρό στο χέρι σαν καλοί σαμαρείτες αντί να αντιμετωπίσουν το σάπιο σύστημα επιθετικά και δυναμικά.
Διοικούνταν η ομάδα από απόσταση, με μηδενική ΑΕΛΙΚΗ νοοτροπία και οι υπόλοιποι στα άλλα πόστα απλά άσχετοι, ανίκανοι και «μυρωδιές» που ο σκοπός τους ήταν πως να αφήσουν χωρίς εισιτήρια το Athens Club, πως θα μας έχουν το εισιτήριο στο ΑΛΚΑΖΑΡ στα 28 ευρώ, πως θα έχουν διμοιρίες και ασφαλίτες στο νέο γήπεδο στη θύρα μας, πως να μην υπάρχει εκδοτήριο για τα μέλη μας και όχι μόνο, σε παιχνίδια στην Αθήνα (κυρίως, αλλά και αλλού), πως θα εμποδίσουν να περάσει στην εξέδρα η ντουντούκα της αλήθειας, πως θα μηνύσουν οπαδό της ομάδας, πως θα σταματήσουν τον οπαδό που ήθελε να δώσει ”χέρια” στο test event μην τυχόν και χαλάσει το κουτόχορτο, αφήνοντας όμως ένα μήνα μετά, τον υβριστή τους Πέο να κόβει βόλτες ανενόχλητος.
Στο σημείο αυτό ανοίγουμε μια μεγάλη παρένθεση για να αναφερθούμε και στη χιλιοειπωμένη, μεταξύ των οπαδών της ομάδας, λέξη «αδέρφια», η οποία έχει γίνει τσίχλα που έχει χάσει τη γεύση της. Καλό θα ήταν αυτή η λέξη να μην υπάρχει μόνο στα λόγια και στα κείμενα αλλά να φαίνεται και στην πράξη, αν βεβαίως την εννοούμε. Εκτός κι αν οι καταστάσεις που αναφέρθηκαν λίγο πιο πάνω βρίσκουν αντίθετους μόνο εμάς, τα «αδέρφια» σας στην Αθήνα. Κλείσιμο παρένθεσης.
Ο πρόεδρος, που όταν ήρθε η ώρα να κάνει τα λόγια του πράξεις, σφύριξε αδιάφορα ψηφίζοντας λευκό, την “αντρίκεια στάση” όπως έλεγαν οι γλείφτες των ερτζιανών. Τρέχατε να καταδικάσετε πανό και συμπεριφορές οπαδών μας προς τους αντιπάλους σε δευτερόλεπτα, ενώ όταν χρειαζόταν να υπερασπιστείτε την αξιοπρέπεια και τα συμφέροντα της ΑΕΛ και του κόσμου της, ήσασταν μούγγα και εξαφανισμένοι. Ήσασταν της φιλοσοφίας ότι οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες και πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Ήσασταν μαλθακοί απεναντί τους και τους είχατε ανεξέλεγκτους με αποτέλεσμα να μεθούν, να τρακάρουν, να κοπροσκυλιάζουν, να αργοπορούν, να τσακώνονται, να εξαφανίζονται και ένα σωρό άλλα.
Όσο για τα τσατσογλειφυντζούρια του προέδρου, κακώς που δεν τους πήρε ακόμα ο ντόπιος κόσμος με τις κλωτσιές. Οι υποτακτικοί του που για χάρη του δερμάτινου καθίσματος στα επίσημα και στα θεωρεία και στο ποτάκι στο μπάρ, μας έπρηζαν τον εγκέφαλο στα πεζοδρόμια, στις καφετέριες και στα ραδιόφωνα. Η (μη) καλοκαιρινή προετοιμασία, οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί της ΠΑΕ και το χάος των αποδυτηρίων κρυβόταν επιμελώς. Κατάφεραν σε γενικές γραμμές να πετύχουν ότι τους ανατέθηκε. Να φέρουν την τραγική εικόνα και την πτώση της ομάδας όσο πιο μαλακά γινόταν στα μάτια μας. Στην αρχή η διαιτησία, μετά η παράγκα, αργότερα οι κασσέτες. Ύστερα μαθηματικές ελπίδες, στο τέλος αδειοδοτήσεις και διαιτητικά δικαστήρια. Να υπάρχει η ελπίδα και να μην αναφέρονται τα κακώς κείμενα. Να μπεί το καλοκαίρι, να τραβήξουμε για μπάνια, να ξεχάσουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Αυτοί που προσπάθησαν αλλά ευτυχώς δεν κατάφεραν, να κατεβάσουν τον ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΕΛ στους δρόμους, συγκρίνοντας την εξυπηρέτηση συμφερόντων και την συγκάληψη 1.999 λαθών, με την μεγάλη ΑΕΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ ’88!
Αυτό που καταφέρατε όλοι σας, Σπαρτιάτης και ανίκανοι, παρατρεχάμενοι, φερέφωνα και υποτακτικοί, είναι να χαθεί μέρος της οπαδικής μας αξιοπρέπειας και η αξία της ιδέας που λέγεται ΑΕΛ. Δεν έχετε όλοι εσείς καμμία σχέση με τα όσα πρεσβεύει αυτή η ομάδα για εμάς. Πράγματα που και να τα αναφέρουμε θα σας ειναι ακατανόητα. Καταφέρατε την μετάλλαξη του DNA της ΑΕΛ, την αδρανοποίηση εν μέρει του κόσμου της, στοχεύοντας και στην χειραγώγηση του. Επενδύσατε σε μια κουλτούρα φερετζέ, προπέτασμα του βούρκου που χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο, μιας κατάστασης ξένης προς εμάς. Θέλατε με κάθε τρόπο και φάνηκε στα λόγια και στις πράξεις σας, να γεμίσετε το νέο γήπεδο με γυναικόπαιδα για να το κάνετε χώρο αναψυχής και ησυχαστήριο με χειροκροτητές. Ξεκάθαρη η επιδίωξη σας για προσέλευση πελατών και οχι οπαδών. Γι’αυτό και ο πρόεδρος δήλωσε ότι έδιωξε τους ”κακούς” και ένιωθε περήφανος που το κατάφερε. Έτσι εξηγείται γιατί αποφεύγατε αυστηρώς να πείτε την λέξη οπαδοί και μας αποκαλούσατε φίλους ή φιλάθλους.
Φάνηκε επίσης απ’το ενδιαφέρον πρώτα για το εμπορικό κέντρο και μετά για το γήπεδο. Διαφημίζατε και προβάλλατε το έργο χωρίς να τονίζετε ότι το γήπεδο αυτό θα είναι η νέα έδρα της ΑΕΛ. Δώσατε βαρύτητα και σημασία στις σουίτες, στα μαγαζιά, στις σάουνες και τα χαμάμ, στις αίθουσες για αποθεραπεία και στο κρατητήριο, στο μπαρ και στην ασφάλεια των φιλοξενουμένων, στις ανέσεις των καλεσμένων και πουθενά σκέψη για το πως θα γίνει έδρα πραγματική. Φάνηκε και απο την ψηφοφορία-παρωδία της ονομασίας και την ήδη ειλημμένη απόφαση για το τελικό όνομα. Τσάμπα οι προτάσεις και οι ιδέες. Έπρεπε να κοπεί η οποιαδήποτε σχέση με το ΑΕΛΙΚΟ παρελθόν, το ΑΛΚΑΖΑΡ, στο όνομα της νέας εποχής, ξεχνώντας ότι η ΑΕΛ για τους οπαδούς της είναι συναίσθημα. Ευκαιρία τώρα να κάνετε αλλαγή ονόματος αφού περισσότερο ταίριαξε φέτος το ”κέντρο διερχομένων” παρά οτιδήποτε άλλο. Περάσαν αντίπαλοι, καλλιτέχνες, μοντέλα, το δώσατε και στην Σούπερ Λίγκα για την τελική φάση του Κ-17 (αλήθεια, δεν υπήρχε πρόβλημα με το χόρτο τώρα;), αρνούμενοι αρχικά (για να μαθαίνει και ο κόσμος) να το δώσετε μια εβδομάδα μετά στην νέα γενιά της ΑΕΛ. Φάνηκε τέλος και απο αυτό το ρημάδι το διαρκείας. Αποδείξτε ότι είστε ΑΕΛ φωνάζατε, αγοραζοντάς το έστω και τριετίας, αλλά πάνω σ’αυτήν την κωλοκάρτα, ούτε βυσσινί χρώμα, ούτε το άλογο, ούτε καν την λέξη ΑΕΛ δεν βαλατε. Λεπτομέρειες όλα αυτά αλλά να γιατί μιλάμε για μετάλλαξη του DNA!
Η δική μας ΑΕΛ,όπως έχουμε πεί και στο παρελθόν, πρόσφατο και μακρινό, είναι η Ανεξαρτησία, η Επαναστατικότητα, η Λεβεντιά. Έτσι βλέπουμε και έτσι αισθανόμαστε εμείς αυτή την ομάδα. Η βυσσινί σημαία με το άλογο πρέπει να σηκώνεται από όλους κάθε μέρα με περηφάνεια και λατρεία και όχι ανάλογα την εποχή, την όρεξη, την κατηγορία. Για εσάς ”κύριοι” ανευθυνουπεύθυνοι της φετινής ξεφτίλας, η ΑΕΛ είναι το κέρδος, η δουλειά, το χόμπι αλλά για εμάς τους οπαδούς είναι η ίδια μας η ζωή. Η ΑΕΛ ΚΑΙ Ο ΑΕΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΕΣ ΙΕΡΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΥΣ!
τελεια και κορυφαια ανακοινωση
ΑπάντησηΔιαγραφή