ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ : 0-2 ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ

Ξεγυμνώθηκε μπροστά στον κόσμο της η ΑΕΛ προκαλώντας πανελλήνια έκπληξη με το χάλι της τη στιγμή που όλοι περίμεναν μια δυναμική αντίδραση και απάντηση μετά την κρίση που έφερε η ήττα στις Σέρρες. Τελικά τα πολλά λόγια ήταν φτώχεια και η εικόνα της ομάδας διέψευσε με πάταγο όσα ο αρχηγός της ισχυρίστηκε στη συνέντευξη τύπου απαντώντας στο μένος των φιλάθλων για τις απανωτές αποτυχίες. Δυστυχώς γι’ αυτούς και για μας όμως, η πραγματικότητα είναι οφθαλμοφανής και την προδίδουν τα αποτελέσματα και η απόδοση της ΑΕΛ. Η σκηνή συνοικιακής ομάδας με ποδοσφαιριστές να μαλώνουν για την εκτέλεση του πέναλτι μπροστά στα έκπληκτα μάτια των φιλάθλων αποτελεί μια όμορφη οικογενειακή στιγμή των βυσσινί. Πιθανά αυτή ήταν η πιο έντονη στιγμή της νωθρής και ασύνδετης ΑΕΛ μαζί με τα σπριντ προς τον πάγκο για νερά στην πρώτη διακοπή του αγώνα.
Τα βαριά ονόματα των βυσσινί συνέχισαν να βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, ζωντανές αποδείξεις για άλλη μια χρονιά πως η ομάδα μας δεν είναι έτοιμη να αφομοιώσει τέτοιους παίκτες. Με κέντρο διαλυμένο χωρίς την πίεση ψηλά στον αντίπαλο που συνέχεια την ακούμε ακούμε χωρίς να την βλέπουμε η ΑΕΛ όχι μόνο δεν πήρε το πάνω χέρι να απειλήσει τον αντίπαλο αλλά αντίθετα κινδύνευε συνέχεια. Μετά την απώλεια του πέναλτι απ΄την άψυχη εκτέλεσή του Μετίν οι βυσσινί βυθίστηκαν κι άλλο σε μια αγωνιστική αναρχία που στους ουδέτερους έφερνε γέλια και σε μας πίκρα και ανησυχία. Ο Αστέρας εκμεταλλεύτηκε εύκολα το πτώμα της και σκόραρε δύο φορές τελειώνοντας στην πραγματικότητα τον αγώνα από το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΛ βγήκε στο γήπεδο πετώντας λευκή πετσέτα, τραγικά άψυχη, με αμέτρητα λάθη και αν οι φιλοξενούμενοι ήταν προσεχτικοί θα είχαν   σκοράρει ξανά…Αν αυτή η εικόνα έρχεται μετά από προσπάθεια αναστήλωσης του ηθικού και απ΄τον πρόεδρο, τότε είναι πια ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει τίποτα όρθιο στον μηχανισμό της ομάδας. Είναι όμως κάποια ζητήματα που έχουν εντοπιστεί και έχουν συζητηθεί αμέτρητες φορές χωρίς όμως να αλλάζει κάτι. Δεν μπορούμε να τρέχουμε πίσω από έναν μεγάλο στόχο με έναν προπονητή που δεν μπορεί να κοντρολάρει τα ατού της ομάδας και να πάρει την χρηματική τους αξία στο γήπεδο. Δεν μπορούμε να τρέχουμε πίσω από έναν μεγάλο στόχο χωρίς να υπάρχει άμεση και σοβαρή διαρκής διοικητική υποστήριξη που θα υπενθυμίζει στους παίκτες ποιος είναι αυτός ο στόχος… Κυρίως σε κάποιους επώνυμους, φτασμένους και καλοπληρωμένους τουρίστες που βαδίζουν στο χορτάρι…Όσοι έκριναν και χαρακτήρισαν βιαστική την κίνηση του Συνδέσμου μετά την ήττα στις Σέρρες θα το ξανασκέφτηκαν μετά τις σκηνές πολιορκίας των αποδυτηρίων που ακολούθησαν, με την αποστολή να φεύγει από το Αλκαζάρ με τρεις ώρες καθυστέρηση. Αν η ανησυχία να προειδοποιείς έγκαιρα αξίζει σε ομάδα Δ Εθνικής, τότε όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που έγιναν έξω από το Αλκαζάρ και οφείλονται στην άρνηση να δούμε τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, σε ποια κατηγορία αναλογούν ; Από αυτήν τη μαύρη Κυριακή μπορούμε να κρατήσουμε το κομμάτι της κερκίδας που τραγουδούσε 90 λεπτά κόντρα στην αγωνιστική προσβολή που έβλεπε μπροστά του ( κάποιος να πει στον κύριο Βιέρα πως προτιμούμε την αγωνιστική συνέπεια απ΄ τις ανόητες επιδείξεις σαν αυτή με το φιλί στο κασκόλ … αρκετά με την κοροϊδία )
Για την ιστορία, η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση :
Βιέρα, Ταλ (73΄ Βελάσκο ), Νταμπίζας, Ταυλαρίδης, Βενετίδης, Μετίν, Ρομέου, Πούρι( 46’ Κανόμπιο), Σίμιτς,Γκέρεμι ( 46΄ Αμπουχατζίρα), Κουζέν.