Ο παλαίμαχος παίκτης της ΑΕΛ, με δηλώσεις του στον "Sentra 103,3" τόνισε ότι η καλύτερη στιγμή της καριέρας του ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1988, ενώ μεταξύ άλλων αναγνώρισε την προσφορά του Κώστα Πηλαδάκη στην ομάδα.
Για την προχθεσινή βράβευση των παλαιμάχων στο ημίχρονο του αγώνα Λάρισα-Πανιώνιος: "Είναι μεγάλη συγκίνηση να σε βγάζουν από το σπίτι σου, αλλά να σε πάνε σ ένα καλύτερο, σ' ένα παλατάκι. Στον αγώνα με τον Πανιώνιο το γήπεδο μου θύμισε παλιές εποχές που ήταν γεμάτο. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα να σου αναγνωρίζουν τι πρόσφερες εσύ στο ποδόσφαιρο της Λάρισας".
Για την καλύτερη και χειρότερη στιγμή της καριέρας του: "Η πολύ καλή εικόνα ήταν όταν πήρε η Λάρισα το πρωτάθλημα, το 1988 και η πιο άσχημη στο θάνατο του φιλάθλου κυρίου Μπλιόνα. Δύο πράγματα που μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό, αλλά ζήσαμε πολύ καλές στιγμές. Τη δεκαετία του 80' η Λάρισα πραγματικά δίδασκε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όταν συμμετείχαμε σε Ευρωπαϊκούς αγώνες σταθήκαμε αντάξιοι του ονόματος μας".
Για το πιο βασικό στοιχείο της ομάδας τη δεκαετία του 80': "Το βασικότερο στοιχείο αυτής της ομάδας ήταν ότι το 99% των παικτών ήταν Θεσσαλοί. Ήμασταν φίλοι, μια οικογένεια. Να σας πω και μία λεπτομέρεια, μετά από μια ισοπαλία στο Αλκαζάρ μαζευόμασταν στο σπίτι μου με τον συγχωρεμένο το Μητσιμπόνα, τους Πατσιαβούρα, Γκαλίτσιο, Καραπιάλη και αναλύαμε τι έφταιξε ως το πρωί. Καταλαβαίνεται τι αγάπη είχαμε για την ομάδα της Λάρισας".
Για τους αδικοχαμένους παίχτες της ΑΕΛ: "Είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν. Ίσως ο Σεπτέμβρης είναι η κατάρα των Λαρισαίων. Η ζωή συνεχίζεται, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Βέβαια, δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ κι αυτοί θα “γυρίζουν” γύρω από το Αλκαζάρ. Και πιστεύω ότι θα “βλέπουν” από πάνω το νέο γήπεδο".
Για τον Κώστα Πηλαδάκη: "Ήρθε ένας άνθρωπος που δεν είναι Λαρισαίος, αλλά αγάπησε την ομάδα από τότε που ήταν στη Β' Εθνική. Έχει δώσει πολλά, έχει φτιάξει πραγματικά ένα παλατάκι. Μιλάμε για ένα κόσμημα στη Λάρισα. Κάνει τ' αδύνατα δυνατά για την ομάδα και τον ευχαριστούμε πολύ. Κι οι παλαίμαχοι κι ο φίλαθλος κόσμος, που έχει μεγάλη υπομονή στο πρόσωπο του Πηλαδάκη".
Για την καλύτερη και χειρότερη στιγμή της καριέρας του: "Η πολύ καλή εικόνα ήταν όταν πήρε η Λάρισα το πρωτάθλημα, το 1988 και η πιο άσχημη στο θάνατο του φιλάθλου κυρίου Μπλιόνα. Δύο πράγματα που μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό, αλλά ζήσαμε πολύ καλές στιγμές. Τη δεκαετία του 80' η Λάρισα πραγματικά δίδασκε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όταν συμμετείχαμε σε Ευρωπαϊκούς αγώνες σταθήκαμε αντάξιοι του ονόματος μας".
Για το πιο βασικό στοιχείο της ομάδας τη δεκαετία του 80': "Το βασικότερο στοιχείο αυτής της ομάδας ήταν ότι το 99% των παικτών ήταν Θεσσαλοί. Ήμασταν φίλοι, μια οικογένεια. Να σας πω και μία λεπτομέρεια, μετά από μια ισοπαλία στο Αλκαζάρ μαζευόμασταν στο σπίτι μου με τον συγχωρεμένο το Μητσιμπόνα, τους Πατσιαβούρα, Γκαλίτσιο, Καραπιάλη και αναλύαμε τι έφταιξε ως το πρωί. Καταλαβαίνεται τι αγάπη είχαμε για την ομάδα της Λάρισας".
Για τους αδικοχαμένους παίχτες της ΑΕΛ: "Είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν. Ίσως ο Σεπτέμβρης είναι η κατάρα των Λαρισαίων. Η ζωή συνεχίζεται, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Βέβαια, δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ κι αυτοί θα “γυρίζουν” γύρω από το Αλκαζάρ. Και πιστεύω ότι θα “βλέπουν” από πάνω το νέο γήπεδο".
Για τον Κώστα Πηλαδάκη: "Ήρθε ένας άνθρωπος που δεν είναι Λαρισαίος, αλλά αγάπησε την ομάδα από τότε που ήταν στη Β' Εθνική. Έχει δώσει πολλά, έχει φτιάξει πραγματικά ένα παλατάκι. Μιλάμε για ένα κόσμημα στη Λάρισα. Κάνει τ' αδύνατα δυνατά για την ομάδα και τον ευχαριστούμε πολύ. Κι οι παλαίμαχοι κι ο φίλαθλος κόσμος, που έχει μεγάλη υπομονή στο πρόσωπο του Πηλαδάκη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου