Δικαιωμένος από την απόφασή του να συνεχίσει την καριέρα του στη Λάρισα είναι ο Σεμπαστιάν Βιέρα. Ο Ουρουγουανός πρώην τερματοφύλακας της Βιγιαρεάλ μιλάει για όλους και για όλα...
Αναλυτικά η συνέντευξη του Σεμπαστιάν Βιέρα στην εφημερίδα «Goal»
-Καθώς η ΑΕΛ έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει την παραμονή της, ποιος πιστεύεις ότι θα πρέπει να είναι ο στόχος τη νέα χρονιά δεδομένου ότι η ομάδα θα αγωνίζεται πλέον στο καινούργιο γήπεδο;
«Νομίζω ότι είναι νωρίς να λέμε τι θα γίνει τη νέα χρονιά. Απομένουν δύο ακόμη παιχνίδια ώστε να παραμείνουμε και μαθηματικά στην κατηγορία. Σίγουρα, όμως, δεν αρμόζει σε καμία περίπτωση για μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΛ να παλεύει για τη σωτηρία της. Η ΑΕΛ είναι για μεγαλύτερα πράγματα. Οσο για το νέο γήπεδο, έχω δει φωτογραφίες και η αλήθεια είναι ότι με εξιτάρει το γεγονός ότι θα αγωνίζομαι στο καινούργιο σπίτι της ομάδας. Πιστεύω ότι θα δώσει μια επιπλέον ώθηση στην ΑΕΛ σε ό,τι έχει να κάνει με την επίτευξη των στόχων της».
-Βρίσκεσαι καιρό στην Ελλάδα. Eίσαι μέχρι στιγμής ικανοποιημένος από αυτά που συνάντησες στην ΑΕΛ και ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από τη ζωή στη Λάρισα;
«Σε προσωπικό επίπεδο όλα βαδίζουν πολύ καλά και αρχίζω σιγά σιγά να βρίσκω τις ισορροπίες μου στη Λάρισα. Ειδικά όσο περνούν οι αγώνες αισθάνομαι ολοένα και καλύτερα. Οταν ήρθα στην Ελλάδα και στην ομάδα της ΑΕΛ, ήξερα ότι η κατάσταση δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή από βαθμολογικής άποψης. Ομως από την αρχή πίστεψα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες και ότι στο δεύτερο γύρο η εικόνα μας θα ήταν πολύ καλύτερη».
-Πριν πάρεις την απόφαση να έρθεις να αγωνιστείς στην Ελλάδα γνώριζες πράγματα για την ομάδα της ΑΕΛ και το πρωτάθλημα γενικότερα;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα και πολλά πράγματα. Μόλις μου έγινε η πρόταση από την ΑΕΛ μίλησα με κάποιους συμπατριώτες μου που αγωνίζονταν στην Ελλάδα, όπως ο Αμπρέου, ο Λεάλ, ο Πάμπλο Γκαρσία, ο Ρεκόμπα, οι οποίοι μου είπανε καλά λόγια και έτσι αποφάσισα να έρθω εδώ. Γενικά ήθελα να πάω σε μια ομάδα που να έχω ενεργό ρόλο, διότι τον τελευταίο χρόνο στη Βιγιαρεάλ δεν έπαιξα καθόλου».
-Οταν ήρθες, υπέγραψες συμβόλαιο για 1,5 συν τρία χρόνια. Σε έχουν πλησιάσει μέχρι στιγμής από τη διοίκηση ώστε να ενεργοποιηθεί η οψιόν που υπάρχει;
«Προς το παρόν όχι. Αλλά δεν νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτά που έχω συναντήσει στην ΑΕΛ και δεν έχω πρόβλημα να μείνω. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και δεν βλέπω κάποιο λόγο να φύγω. Οταν δεν θα είμαι χαρούμενος, θα το πω».
-Το ότι αγωνίζεσαι βασικός στην ΑΕΛ θα παίξει ρόλο στην επιλογή του προπονητή της εθνικής Ουρουγουάης εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου;
«Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να παίξω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Η χρονιά που δεν έπαιζα στη Βιγιαρεάλ είχε ως αποτέλεσμα να μην καλούμαι πλέον συχνά στην εθνική και αυτό είναι φυσιολογικό όταν δεν παίζεις. Τώρα που επανήλθα σε αγωνιστικούς ρυθμούς ελπίζω να είμαι μέσα στις επιλογές του Οσκαρ Ταμπάρες. Προς το παρόν, όμως, δεν έχω κάνει κάποια κουβέντα με τον ομοσπονδιακό προπονητή».
-Η στιγμή που ξεχωρίζεις στην καριέρα σου ποια είναι;
«Σίγουρα τα τέσσερα χρόνια που αγωνίστηκα στη Βιγιαρεάλ ήταν καταπληκτικά. Σε αυτό το διάστημα παίξαμε δύο φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ και μία στο ΟΥΕΦΑ. Θα ξεχωρίσω τη στιγμή που φτάσαμε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 με αντίπαλο την Αρσεναλ. Στις λεπτομέρειες χάσαμε την πρόκριση στον τελικό και, αν γινόταν αυτό, θα ήταν κάτι πολύ σημαντικό».
-Οταν ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο, πώς και επέλεξες να γίνεις τερματοφύλακας;
«Ο πατέρας μου ήταν τερματοφύλακας και από μικρός με έπαιρνε μαζί του στους αγώνες και στις προπονήσεις. Ηταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή και 24 ώρες το 24ωρο ονειρευόμουν να παίξω κάποια στιγμή σε επαγγελματικό επίπεδο και ευτυχώς τα κατάφερα».
-Θαυμάζεις κάποιον τερματοφύλακα;
«Τον Μπουφόν. Είναι για μένα ο πιο ολοκληρωμένος τερματοφύλακας στον κόσμο. Από την Ελλάδα ξεχωρίζω τον Νικοπολίδη. Τον θαυμάζω που σε τόσο μεγάλη ηλικία παίζει σε υψηλό επίπεδο. Ομως δεν μπορείς να πεις ότι ο τάδε είναι καλός και ο δείνα κακός. Κάθε τερματοφύλακας έχει το στυλ του και τις καλές ή κακές στιγμές του».
«Για πιο ψηλά η ΑΕΛ»
-Οταν ήρθες στην ΑΕΛ, ο Μάλαρζ είχε δηλώσει ότι είναι καλύτερος τερματοφύλακας από εσένα. Γνωρίζεις για αυτές τις δηλώσεις;
«Δεν διαβάζω τον Τύπο, γιατί δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα. Ομως γενικά στις προπονήσεις δεν μου έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι ενδεχομένως να έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου. Εγώ από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ΑΕΛ έχω στόχο να παίζω ποδόσφαιρο και να βοηθάω την ομάδα μου. Είμαι επαγγελματίας και αυτό είναι το σωστό».
-Στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια η ΑΕΛ παρουσιάζει πολύ διαφορετική εικόνα σε σχέση με πριν, με αποτέλεσμα να έχει αποκομίσει δέκα βαθμούς και ουσιαστικά να έχει εξασφαλίσει την παραμονή της στην κατηγορία. Πού αποδίδεις αυτή την αλλαγή προς το καλύτερο;
«Οταν ήρθε ο κ. Παπακώστας, έγιναν κάποιες αλλαγές, τις οποίες η ομάδα χρειαζόταν και εμείς τις κάναμε πράξη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ηταν κάτι που έπρεπε να γίνει στην ομάδα. Τον κ. Ουζουνίδη η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω πολύ καλά διότι έφυγε. Αυτό που μπορώ πω, όμως, είναι ότι ο κ. Παπακώστας είναι καλύτερος στις σχέσεις του με τους παίκτες. Οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουμε μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί του και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την καλή λειτουργία της ομάδας. Αντίθετα με τον κ. Ουζουνίδη δεν υπήρχε αυτό το πράγμα».
-Φοβήθηκες όλο αυτό το διάστημα που η ομάδα ήταν στην «κόψη του ξυραφιού» ότι υπήρχε ο κίνδυνος να υποβιβαστεί;
«Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα πέσουμε. Ηξερα ότι αυτά που βιώναμε δεν ήταν φυσιολογικά, διότι έβλεπα καθημερινά στις προπονήσεις ότι η ομάδα διαθέτει πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και ότι δεν μπορεί να παλεύει για την παραμονή. Και όπως ήρθαν τα πράγματα, είναι δίκαιο».
-Εσύ είσαι ικανοποιημένος από την απόδοσή σου μέχρι τώρα στους αγώνες;
«Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι τα έχω πάει καλά, αλλά σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Με πείραξε πολύ το πρώτο γκολ που δέχτηκα με τον Πανθρακικό, διότι δεν εκτίμησα καλά τη φάση, όπως και το δεύτερο γκολ με τον Αρη, το οποίο ήταν θέμα κακής τύχης. Σίγουρα υπάρχουν πολλές διαφορές στον τρόπο παιχνιδιού Ελλάδας και Ισπανίας, αλλά όσο περνά ο καιρός εγκλιματίζομαι ολοένα και καλύτερα στις απαιτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος».
-Η σχέση σου με τον κόσμο της ΑΕΛ ποια είναι;
«Μπορώ να πω πολύ καλή. Μοιάζουν πολύ με τους φιλάθλους στην Ουρουγουάη. Φωνάζουν συνεχώς και μας βοηθούν σε κάθε παιχνίδι. Να ξέρετε ότι όταν ο κόσμος μιας ομάδας είναι εκδηλωτικός παρασέρνει και εμάς τους ποδοσφαιριστές, με αποτέλεσμα να αποδίδουμε καλύτερα».
-Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ ο Κώστας Χαλκιάς δήλωσε ότι φοβήθηκε για τη σωματική του ακεραιότητα με αφορμή την είσοδο κάποιων οπαδών της ΑΕΛ στον αγωνιστικό χώρο μετά το δεύτερο γκολ. Μίλησες καθόλου μαζί του μετά το τέλος του αγώνα και γενικά σου έχει συμβεί εσένα στο παρελθόν ανάλογο περιστατικό;
«Οχι, δεν μιλήσαμε. Εγώ γενικά δεν φοβάμαι ποτέ, διότι οι φίλαθλοι όταν μπαίνουν μέσα στο γήπεδο δεν έχουν σκοπό να σε δείρουν. Απλώς θέλουν να σου πουν κάτι, να σε φοβίσουν λίγο ή να σου πάρουν τη φανέλα. Απλά είναι πολύ σπάνιο να έρθουν να σε δείρουν».
-Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του ελληνικού και του ισπανικού πρωταθλήματος;
«Αυτό που μου έκανε εντύπωση από την αρχή είναι το προπονητήριο. Στην Ισπανία τα πάντα είναι οργανωμένα στο ακέραιο, αν και -όπως μου έχουν πει- σε σχέση με άλλες ομάδες στην Ελλάδα η ΑΕΛ έχει από τα πλέον σύγχρονα προπονητικά κέντρα. Από εκεί και πέρα στην Ελλάδα μου αρέσει πολύ ότι ο κόσμος είναι πολύ εκδηλωτικός κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αντίθετα στην Ισπανία τα περισσότερα ματς είναι λες και είσαι σε θέατρο. Ολοι είναι ήρεμοι και κάθονται στις θέσεις τους».
-Είσαι ικανοποιημένος από τη συνεργασία του με τον Χρήστο Μιχαήλ; Εντοπίζεις διαφορές με τον τρόπο προπόνησης στην Ισπανία;
«Ναι. Κάνουμε καλή δουλειά με τον κ. Μιχαήλ. Γενικά δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Οι προπονήσεις των τερματοφυλάκων είναι παρόμοιες σε όλες τις ομάδες. Εκεί όπου εστιάζουν οι προπονητές είναι στην ατομική βελτίωση των τερματοφυλάκων, όπως π.χ. στην ταχύτητα ή στα αντανακλαστικά».
-Το Σάββατο στην Ισπανία διεξάγεται το ντέρμπι Ρεάλ - Μπαρτσελόνα. Εχεις κάποια προτίμηση;
«Ναι, υποστηρίζω την Μπαρτσελόνα. Παίζει φανταστικό ποδόσφαιρο τα δύο τελευταία χρόνια. Πάντα ένιωθα ένα δέος όταν αγωνιζόμουν στο ''Καμπ Νόου''. Οπου και να κοιτούσα έβλεπα κόσμο να παραληρεί. Αντίθετα, το ''Μπερναμπέου'' μοιάζει περισσότερο με θέατρο».
-Στο παιχνίδι με την Καβάλα, μετά τη φάση που αποκρούεις το πέναλτι του Ονουάτσι, αγκαλιάζεις τον Σόσιν. Γιατί το έκανες αυτό;
«Ακόμα το σκέφτομαι και γελάω. Ηταν κάτι της στιγμής, πάνω στην ένταση του αγώνα. Ημουν πολύ χαρούμενος που είχα πιάσει το πέναλτι, σηκώθηκα, τον αγκάλιασα, μετά τον έσπρωξα και του είπα: ''Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα''. Οταν γυρνούσαμε μετά το ματς με το λεωφορείο στη Λάρισα, έλεγα μέσα μου: ''Θεέ μου, τη βλακεία έκανα'' και μετά γελούσα μόνος μου».
-Διακρίνεσαι για τα πολύ καλά χτυπήματα που κάνεις. Σκέφτηκες ποτέ να εκτελέσεις κάποιο φάουλ ή πέναλτι;
«Αν με άφηνε ο προπονητής, θα το έκανα. Στο Κόπα Αμέρικα στον ημιτελικό με τη Βραζιλία το ματς πήγε στα πέναλτι. Εκτέλεσα το δεύτερο στη σειρά και είχα απέναντί μου τον Ζούλιο Σέζαρ της Ιντερ. Και φυσικά ευστόχησα (γέλια)».
-Στην πρώτη σου συμμετοχή με την ΑΕΛ στο Καραϊσκάκη σε σημάδευαν από το 1’ με λέιζερ, με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθείς έντονα και να δεχτείς κίτρινη κάρτα. Τι ακριβώς συνέβη;
«Δεν μπορούσα να το συνηθίσω. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Στην Ισπανία δεν συμβαίνει ποτέ αυτό το πράγμα. Με ενοχλούσε πάρα πολύ από το πρώτο λεπτό, με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθώ στο διαιτητή ώστε να σταματήσει αυτός που το έκανε. Ομως ο διαιτητής δεν έκανε τίποτα και από πάνω μού έδειξε και κίτρινη κάρτα. Επειδή δεν ξέρω αγγλικά και μιλάω ισπανικά, νόμιζε ότι τον έβρισα ή κάτι τέτοιο. Είναι φοβερό. Γενικά δεν έχω πρόβλημα με τους διαιτητές και ποτέ στην καριέρα μου δεν τους έχω συμπεριφερθεί άσχημα».
-Υπάρχει κάποιος συμπαίκτης σου που ξεχωρίζεις;
«Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα. Ολοι δουλεύουμε, ο καθένας από το δικό του πόστο, ώστε να βοηθήσουμε την ΑΕΛ να πετύχει το στόχο της. Αυτό νομίζω ότι είναι και το σωστό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου