«Ζήσε το σήμερα!»

«Ζήσε το σήμερα!» (Κυρηναϊκή Σχολή). Ιδρυτής της ήταν ο Αρίστιππος, μαθητής του Σωκράτη. Σύνθημά της: «ζήσε τη στιγμή που φεύγει!», δηλαδή το τώρα!

Οι Κυρηναίοι είχαν τα κότσια να πουν: «τη στιγμή αυτή δεν μου συμβαίνει τίποτα κακό, οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά στην υγεία τους, είμαι ευτυχισμένος!»…

Αν για τους «κυνικούς» ελευθερία σήμαινε να αρκείσαι στα λίγα για να μην υποδουλωθείς στις ηδονές, για τους «κυρηναϊκούς» μεγαλύτερη ελευθερία είναι το να μπορείς να διασχίζεις τις ηδονές της ζωής χωρίς να σε παγιδεύουν!
ΖΗΣΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ! Αυτό φώναξα την Κυριακή το βράδυ και απόλαυσα τη νίκη της ομάδας, όχι μόνο σα νίκη αλλά και σαν πάθος, σαν δύναμη, σαν ιστορία, σαν … Α.Ε.Λ.

Φεύγοντας από το γήπεδο άκουγα συζητήσεις περί πιθανοτήτων, κομπιουτεράκια από τα κινητά να υπολογίζουν βαθμούς και κατάρες κατά Ατρομήτου και Πανιωνίου για το μεταξύ τους αποτέλεσμα. Έκλεισα τ’ αυτιά μου και κάθισα βαθιά στο κάθισμα του AEL FC ARENA. Σκέφτηκα γιατί να μην ευχαριστηθώ τη νίκη μας, γιατί να σκέφτομαι τι θα γίνει; πόσους βαθμούς μπορούμε να πάρουμε; αν χάσουμε ή όχι την κατηγορία; ποιους παίκτες θα πάρουμε; ποιοι θα μείνουν; ποιοι θα φύγουν; ποιος θα είναι προπονητής; ποιος γενικός αρχηγός; πόσο θα μειωθούν τα εισιτήρια; πόσο θα στηρίξει ο κόσμος την Α.Ε.Λ.; τι θα γίνει αν παραμείνουμε; ποιές αλλαγές … ; κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.  … ΟΧΙ, ΟΧΙ ΟΧΙ … έδιωξα όλες τις σκέψεις αυτές από το μυαλό μου και κράτησα μόνο την εικόνα της ομάδας και τη νίκη επί του πρωταθλητή Ελλάδος μετά από πολλά χρόνια. Σκέφτηκα πόσο λίγες ήταν οι φετινές χαρές και το πήρα απόφαση ότι αυτές που είναι κι αυτές που θα ’ρθουν θα τις ρουφήξω μέχρι τελευταία σταγόνα. Μάλιστα το βράδυ βγήκα σ’ ένα μπαράκι και είχα μια τρομερή διάθεση (τις προηγούμενες μαύρες Κυριακές δεν έβλεπα ούτε αθλητικές εκπομπές) και ανέβασα και τη διάθεση των άλλων της παρέας και πέρασα καταπληκτικά.

Κάποιοι φίλοι μου ίσως μου πουν ότι δεν επιτρέπεται σ’ εμένα, που ξέρω τι σημαίνει Β΄ και Γ΄ Εθνική (και παραλίγο Δ΄) και γενικώς ποδοσφαιρική κατηφόρα, να μην σκέφτομαι πιο βαθιά και να ενθουσιάζομαι σαν μικρό παιδί από μια νίκη. Όμως εγώ θα επιμείνω, υπάρχει καιρός αργότερα για προβληματισμό και άλλες μαύρες σκέψεις και παροτρύνω όλους όσους νιώθουν σαν εμένα, στην παρούσα στιγμή να κάνουν το ίδιο : Ας γευτούμε τις μικρές χαρές κι ας αφήσουμε την μοιρολατρία. Θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει πίστη για τη δύσκολη συνέχεια. Ας χαρούμε σαν μικρά παιδιά … ή  ΑΣ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ σαν απόγονοι του Αριστίππου του Κυρηναίου.

Για το BYΣΣΙΝΟκΙΠΠΟ,

Νίκος  Κολοκυθόπουλος