Monsters : «ΑΕΛΚΑΖΑΡ»…

Η σύνδεση μας με άψυχα πράγματα στη διάρκεια της ζωής δίνει με τόση δύναμη τελικά ψυχή και πνοή σε αυτά… Ιδιαίτερα τα γήπεδα αποτελούν για τους οπαδούς ένα ιδιότροπό χαρμάνι σπιτιού και ναού: μέσα σε αυτά γεμίζουν με θαύματα και οράματα τη στεγνή τους πραγματικότητα ή άλλες, δυσάρεστες φορές αδειάζουν με σκληρές προσγειώσεις ακόμα περισσότερο και η καθημερινότητα γίνεται ακόμα πιο τραχιά…

Ν’ αλλάξεις σπίτι, ναό, σίγουρα δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα ακόμα κι όταν το αντάλλαγμα είναι δελεαστικό. Είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολο από το να πετάς το αγαπημένο σου παλιό παντελόνι. Είναι η ολοκλήρωση ενός τεράστιου στοιχειωμένου κύκλου με αμέτρητες στιγμές όλων των αποχρώσεων και των συναισθημάτων. Ο ήχος του ονόματος «Αλκαζάρ» φέρνει άμεσα σε γενιές φιλάθλων το όνομα της «ΑΕΛ» - κι αν υπάρχει μια ατέλεια σε αυτό το όνομα είναι η απουσία του «Ε» ώστε να περιέχει τη λέξη «ΑΕΛ», στα γράμματά του…

Το Αλκαζάρ υπήρξε το σπίτι του μεγάλου, παράξενου παραμυθιού της ΑΕΛ, ενός παραμυθιού με την πληρότητα των δύο όψεων, της αποθέωσης και της εξαθλίωσης…

Το Αλκαζάρ ένα σπίτι-ναός που τα είδε, τα έζησε όλα, μεγάλα και ταπεινά, πλούσια και φτωχά, συνωστισμένα και έρημα. Το Αλκαζάρ, ένα σπίτι-ναός που φιλοξένησε τόσα νέα κορμιά που έφυγαν πρόωρα και άδοξα… Το Αλκαζάρ, το άλμπουμ της οπαδικής μας ζωής, η καταπακτή του η αποκάλυψη της πιο πολύτιμης φανέλας…

Το Αλκαζάρ με το μουσειακό του προσωπείο, που αφήσαμε πίσω μας μόλις στο περασμένο εντός έδρας παιχνίδι χωρίς καλά καλά ν’ αποδεχτούμε ότι μας έμεινε ακόμη… ΕΝΑ! Πώς να πεις αντίο στο Αλκαζάρ;

Πώς να σκεφτείς τους κατάλληλους τρόπους γι’ αυτό; Χίλια στόματα θα πουν χίλιες διαφορετικές προτάσεις… Τόσο δύσκολο είναι… Το πρώτο αυτονόητο σε όλους είναι μια μεγάλη, επιβλητική νίκη που είναι επίσης και βαθμολογικά αναγκαία… Όμως  όσο δύσκολο και πολύπλοκο φαίνεται τόσο αυτόματο είναι την ίδια στιγμή. Φεύγοντας όλοι μας από εκεί θα αφήσουμε πίσω ένα κομμάτι μας, άλλος μικρότερο, άλλος μεγαλύτερο. Και το παλιό μας σπίτι-ναός θα κατοικείται αιώνια από όλα αυτά τα κομμάτια. Και επειδή όλες οι μεγάλες , απίθανες ιστορίες που σημαδεύουν τον κόσμο κινηματογραφικό «happy end», μόλις έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το δεύτερο πρωτάθλημα, θα αφήσουμε το τρόπαιο να ξαπλώσει στο ξεχασμένο του χορτάρι…