Το σημερινό ντελίριο του γνωστού ανασφαλούς υπέρβαρου ανεγκέφαλου σε βάρος μιας ολόκληρης πόλης και της μεγαλύτερης Ομάδος στην Ελλάδα συνιστά μια ακόμη επιβεβαίωση για το ειδικό βάρος της φανέλας Της. Ο γελαδάρης που δεν κάνει ρούπι δίχως τη συνοδεία (και τη συντροφιά;) «δυνατών παιδιών», η λιγδερή αλογόμυγα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο θρασύδειλος τσαρλατάνος που αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα και τρέχει από εδώλιο σε εδώλιο, προσπάθησε σήμερα να αυξήσει τις μετοχές του στο άμοιρο ελληνικό ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, πιάνοντας στο σάπιο στόμα του την Μέκκα του ελληνικού ποδοσφαίρου και την θρησκεία της, την ΑΕΛ. Όλοι γελούν με την κατάντια του....
Εκλαμβάνοντας ως αδυναμία την αδιαφορία και απαξίωσή του εκ μέρους της ΑΕΛ κατά τη διάρκεια της πρόσφατης αναμέτρησης, πατάει για μια ακόμη φορά πάνω στο αυγό και προσπαθεί να φτάσει στον ουρανό. Ήταν ο ίδιος βέβαια που –έντρομος- λίγους μήνες νωρίτερα, εκλιπαρούσε την κρατική αστυνομική δύναμη και τον Ο.Σ.Ε. να μπουν ως ανάχωμα για να αποτρέψουν την απόβαση χιλιάδων Λαρισαίων φιλάθλων κατόχων νομίμων εισιτηρίων στο κρατικό γήπεδο που αποτελεί την έδρα της ομαδούλας του (σε μια πρωτοφανή υπόθεση για την οποία ακόμη αναμένουμε την έκβαση της εισαγγελικής έρευνας). Ήταν ο ίδιος που λίγες εβδομάδες μετά, επέτρεψε την κατάληψη της έδρας του από τα μητρικά του σωματεία, τον γάβρο του βορρά και το γάβρο του νότου και έπαιξε στην έδρα του σαν φιλοξενούμενος (φήμες ότι οι οπαδοί της ομάδας του μετά την λήξη των 2 αναμετρήσεων παρέμειναν στις θέσεις τους για δύο ώρες δεν έχουν ακόμη διασταυρωθεί).
Φυσικά το ντελίριό του είναι ευνόητο για όποιον γνωρίζει τα βαθιά συμπλέγματα που κατατρύχουν τους κατοίκους της γειτονικής πόλης μετά από δεκαετίες ποδοσφαιρικής τους επισκίασης από το ελληνικό ποδοσφαιρικό φαινόμενο της ΑΕΛ. Ακόμη και τώρα που το συμπαθές επαρχιακό σωματείο τους βρίσκεται ενώπιον πρωτοφανών (για το επίπεδό τους) επιτυχιών, αυτοί προτιμούν να εύχονται και να επιχαίρουν για το θάνατο της κατσίκας του γείτονα (εξ ου και οι συχνές αναφορές σε πρόβατα και γίδια, ίσως θυμίζουν στον γελαδάρη τις πρώτες του «εμπειρίες»).
Ας χαρούν όσο είναι καιρός. Ο καιρός έχει γυρίσματα, η ΑΕΛ δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ, δεν πρόκειται να γίνει κασσανδριακός, αλλά αντιθέτως με τη στήριξη του τεράστιου Λαού της θα ξαναβρεί τον δρόμο της και νομοτελειακά θα τους ξαναπετύχει στο διάβα της. Και ο Λαός της ΑΕΛ δεν θα έχει ξεχάσει.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΗΜΟΥΝΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ???
ΕΜΕΙΣ ΤΟ 1988 ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΕΣΕΝΑ????
ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ....
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΙΟΝΤΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΕΛ 1964 Φ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου