ΑΕΛ και αστέρας πέτυχαν από ένα γκολ και προσέθεσαν από ένα βαθμό στην ούτως ή άλλως φτωχή συγκομιδή τους. Στο 12' ο Καρέρα σεβόμενος τον ύπνο των αμυντικών της ΑΕΛ ανοιξε το σκορ, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη με τον Ρομέου στο 35' που έφερε το παιχνίδι στα ίσα. Το αποτέλεσμα δεν βοήθησε την ΑΕΛ να ξεκολλήσει από την επικίνδυνη ζώνη και σα να μην έφτανε αυτό, διατηρήθηκε ή αυξήθηκε η διαφορά της από βασικούς ανταγωνιστές της στην εξασφάλιση της παραμονής, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να νιώθουν την ανάσα της στο σβέρκο τους.
Δυστυχώς ο εγωισμός, για ακόμα μια φορά, δεν επέτρεψε στην ομάδα να φύγει με τους 3 πόντους της νίκης. Το δοκάρι του Μετίν στο 76' δεν αναιρεί τον υπέρμετρο εγωισμό που έδειξε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αρνούμενος να δώσει εγκαίρως τη μπάλα και να βγάλει γρήγορα την ομάδα μπροστά.
Όπως επίσης και στην πιό κραυγαλέα ευκαιρία του δευτέρου ημιχρόνου στο 80' και σε χρονικό σημείο που γκολ θα σήμαινε και κατάρρευση του αντιπάλου, ο παίκτης με την 1/10 εύστοχες προσπάθειες και την μόλις μία ασίστ σε 21 αγώνες, έκανε αυτό που συνηθίζει τοσο καιρό που φορά τη βυσσινί φανέλα.
Αστόχησε, ενώ δύο συμπαίκτες του απλά περίμεναν αμαρκάριστοι στη μικρή περιοχή, μπροστά σε ένα τέρμα που έχασκε αφύλακτο.
Το είδαμε ξανά και ξανά και από αυτόν και από άλλους παίκτες, σε πολλούς αγώνες. Κανείς από όσους κάθησαν στον πάγκο της ΑΕΛ, δε φάνηκε ικανός να ξερριζώσει αυτή την κακοήθεια και δεν ελπίζουμε να αλλάξει κάτι, αφού οι "ικανοί" παίκτες που αποκτήθηκαν, επελέγησαν με ορίζοντα play-off μιας και νωρίτερα μοιάζει αδύνατο να είναι σε θέση να αγωνισθούν.
Το παιχνίδι που ακολουθεί με τους πρεσβευτές της καθαρότητας και το πολιτισμού στον ελληνικό ποδοσφαιρικό κόσμο, είναι το πλέον κρίσιμο. Κερδίζουμε, εξακολουθούμε να ελπίζουμε. Δεν κερδίζουμε, φιλιόμαστε σταυρωτά σ' έναν πικρό αποχαιρετισμό. Ας φροντίσει κάποιος να το πεί στους εγωπαθείς ξεγάνωτους που θα κατεβούν να διεκδικήσουν τη νίκη.
Μπορεί κι αυτή να κριθεί σε μια ρημάδα παράλληλη πάσα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου